கழுகும், நரியும் | Bedtime Stories | Tamil stories

கழுகும், நரியும்

வேடன் விரித்திருந்த வலையில் கழுகு ஒன்று சிக்கிக் கொண்டது. அதைப்பிடித்த வேடன், சிறகுகளை மட்டும் வெட்டி சங்கிலியால்  கட்டிப் போட்டிருந்தான். அவ்வழியே சென்ற பெரியவர் ஒருவர், அதன் மீது இரக்கம் கொண்டார். வேடனிடம் காசு கொடுத்து அந்தக் கழுகை விலைக்கு வாங்கி, தன் வீட்டிற்குக் கொண்டு சென்று அன்புடன் வளர்த்தார்.

இறக்கைகள் நன்கு வளர்ந்ததும் அதைப் பறந்துபோக அனுமதித்தார். கழுகு பறந்து செல்லும் போது. அதன் பார்வையில் ஒரு முயல் தென்பட்டது. அதை அப்படியே தூக்கி வந்து தன்னை வளர்த்த பெரியவரிடம் காணிக்கையாகக் கொடுத்தது.

இதைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்த நரி, ‘ஏற்கனவே உன்னைப் பிடித்த வேடன் மறுபடியும் பிடிக்கலாம். இந்த முயலை நீ அவனிடம் கொடுத்திருந்தால், மறுபடுயும் அவன் உன்னைப் பிடிக்காமல் இருப்பான். பெரிய வருக்கு நீ முயலைக் கொடுத்தாலும், கொடுக்காமல் இருந்தாலும் அவர் உன்னைப் பிடிக்க வரப்போவதில்லை. எதற்காக  அப்படிச் செய்தாய்’ என கழுகைப் பார்த்துக் கேட்டது.

“அது தவறு. வேடனிடம் நான் முயலைக் கொடுத்தாலும், பிற்காலத்தில் அவன் என்னை வலைவிரித்துப் பிடிக்கலாம். ஆனால், நான் ஆபத்தில் இருந்தபோது என்னைப் பெரியவர் காப்பாற்றியுள்ளார். அவரிடம் நான் கொண்டுள்ள நன்றியையும், விசுவாசத்தையும் வெளிப்படுத்தவே முயலைக் காணிக்கையாகச் செலுத்தினேன். உதவி செய்தவரிடம் நன்றியோடு இருப்பது தான் பண்புள்ள செயல்” எனப் பதில் கூறியது கழுகு.

கதையின் நீதி: ஆபத்துக் காலங்களில் உதவி செய்தவர்களை மறக்காமல் நன்றியோடு இருப்பது தான் நல்லவர்களுக்கு அழகு.

#story #kidsstory #moralstories Story time | Story 2 | Kids story | Unworthy Friends

Two Friends and Their Fame

Two Friends and Their Fame

A best short funny bedtime story for children "Two Friends and Their Fame" in English also an entertaining story for all.


This is a story of Bee and his Friend Moseto. Moseto was famous for showing his fame. So one day Bee make a plan to defeat Moseto. One day Bee went to Moseto house and said, "If you agree then today I want to play with you?" Without wasting of time Moseto agreed to play with Bee.


Bee: Ok then come with me. Because very near there is a big garden with lots of beautiful flowers.

Bedtime Stories for Kids | Tamil Fairy Tales | எதிரியைத் தூரத்தில் வை story 7 Aparna's Rangoli

Bedtime Stories for Kids | Tamil Fairy Tales |  எதிரியைத் தூரத்தில் வை story 7 Aparna's Rangoli

#story #kidsstory #moralstories Story 3 | Kids story | Truth alone Wins Damon & Pythias

Moseto and The Shopkeeper

Moseto and The Shopkeeper


Read short funny bedtime story for kids of "Moseto and The Shopkeeper" in English free, to entertain your children.

One day Moseto went to a showroom to buy a TV. Moseto wanted to buy at a cheap price as much possible. Then he start surveying all over the showroom. Finally, Moseto found a small TV that he needs.

Moseto: How much price is this TV?

Shopkeeper: It's only for one hundred bucks.

Moseto: Ok! then pack it for me. As you are selling it cheap, so I’m curious to know, "how many channels I can watch on This TV?"

Shopkeeper: I'm really sorry to say, "I can't sell it to you!

Hearing this, Moseto felt ashamed and leave the shop but he wanted to buy the TV at anyhow. Moseto took a plan to dodge the shopkeeper by transforming himself into a girl. This trick will make easy to buy the TV even more low price. After all the changes Moseto arrived in the showroom again.

Moseto: How much price is this TV?

Shopkeeper: Once again I'm really sorry to say you, "I can't sell it to you!

Moseto: look! You're making me angry now. I spend lots of hour in transforming myself but you just recognized me in one minute, How?

Shopkeeper: Because that particular TV you tried to buy two times is a "Micro oven"

#story #BedtimeStories story 11 | Moral Stories | Tamil Fairy Tales | Aparna's Rangoli

#story #BedtimeStories story 9 | Bedtime Stories | Tamil Fairy Tales | Aparna's Rangoli

நாளைய உணவு Tamil Stories,

சில வெள்ளாடுகளும், செம்ம்றி ஆடுகளும் தன் குட்டிகளுடன் புல்வெளியில் மேயந்து கொண்டிருந்தன. அப்போது செம்மறி ஆட்டுக்குட்டிகள் நுனிக் கொழுந்துகளாகப் பார்த்து மேய்ந்து கொண்டிருந்தன. அதைக்கண்ட வெள்ளாடு, “என் அருமை செம்மறிக்குட்டிகளே, இப்படி நுனிக்கொழுந்தாக மேய்ந்தால் நாளை நமக்கு உணவு கிடைக்காது. அதனால் கூடுமானவரை, நுனிக்கொழுந்தைக் கடிக்காதிர்கள். இன்று ஒருவருக்கு மட்டுமே உணவாகும் அது, தழைத்து வளர்ந்தால் நாளை நம் அனைவருக்கும் உணவாகும்” என்றது.

அதைக்கேட்ட செம்மறி ஆடு, நீ உன் வேலையைப்பார். என் குட்டிகளுக்கு எது இஷ்டமோ, அதைத்தான் உண்ணும். நீ ஒன்றும் அதைச்சாப்பிடு, இதைச்சாப்பிடாதே என கட்டளையிட வேண்டாம்” என்றது காட்டமாய்.

இந்தக்காலத்தில் நல்லதைச் சொன்னால் யார்த்தான் கேட்கிறார்கள்...என நொந்தபடியே தன் குட்டிகள் நுனிக் கொழுந்தை கடிக்கவிடாமல் கவனமாய் பார்த்துக்கொண்டது வெள்ளாடு.

சில நாட்கள் சென்றன. செம்மறி ஆடுகள் மேய்ந்த இடத்தில்  ஒரு இலை தழைக்கூட காணவில்லை. நுனிக்கொழுந்து கடிபட்ட செடிகள் தழைக்க நாளாகும் அல்லவா? அனால், வெள்ளாடுகள் மேய்ந்த இடங்களில் பசுமை தெரிந்தது. நுனிக்கொழுந்துகள் காக்கப்பட்டதால், இப்பொழுது அவைகள் சாப்பிடும் பக்குவத்தில் தழைத்து வளர்ந்திருந்தன.

வெள்ளாடுகள் வழக்கம்போல் எந்தத் தடையுமியின்றி மேயத்தொடங்கின. ஆனால், செம்மறி ஆடுகள் செய்வது அறியாது திகைத்து நின்றன.

‘அடுத்தவர் பேச்சைக் கேட்பதா...?’ என நினைத்த செம்மறி ஆடுகள், தங்களுடைய அடங்காத குணத்தால் இப்பொழுது திண்டாடுவதை உணர்ந்தன. அருகில் கிடைத்த உணவை பாதுகாக்கத் தெரியாததால், அவைகள் வேறு இடம் தேடிச் சென்றன.

‘இன்றைக்கு நிறைய உணவு கிடைக்கிறது என்பதற்காக, அவற்றை வீணாக்கக் கூடாது. அது நம்முடைய நாளைய உணவாகக் கூட இருக்கலாம்’ என்பதை செம்மறி ஆடுகள் உணர்ந்து கொண்டன.

பிடிவாதம்

பிடிவாதம்

 ரேவதி நன்றாகப் படிக்கும் மாணவி, பிறர் தன்னிடம் ஒப்படைக்கும் வேலையை கச்சிதமாக செய்து முடிக்கும் திறமைசாலி சிறுமி, பெரியவர்கள் முதல் சிறியவர்கள் வரை அனைவரிடமும் அன்பாகவும், பணிவாகவும் நடந்து கொள்வாள்.

ஆனால் ரேவதியின் பிடிவாத குணம் மட்டும் யாருக்கும் பிடிக்கவில்லை. ரேவதியின் அம்மா, அப்பாவிற்கு அவளது பிடிவாதம் பெரிய தலைவலியாக இருந்தது. உடை, பொம்மை, பரிசுப் பொருள் எது கேட்டாலும் உடனே வாங்கி தரவேண்டும். இல்லாவிட்டால் வீட்டையே போர்க்களம் போல ஆக்கிவிடுவாள்.

நாளைய தினம் ரேவதியின் பிறந்தநாள். வெகு நாட்களாகக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த விலை உயர்ந்த கைக்கடிகாரத்தை அன்றே வாங்கித் தரவேண்டும் என்று அடம்பிடித்தாள்.

ரேவதியின் அம்மாவும், அப்பாவும் தங்கள் சூழ்நிலையைக் கூறி, அடுத்த மாதம் வாங்கித் தருகிறேன் என்றனர். ‘அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது. நான் பள்ளிக்கூடத்திற்கு சென்று வீட்டிற்கு வரும்போது நான் கேட்ட கைகடிகாரம் இங்கே இருக்கணும். இல்லாவிட்டால் நடப்பதே வேறு’ என்று கட்டளையிடுவதுபோல் கூறிவிட்டுச் சென்றாள்.

ரேவதியின் பெற்றோர் என்ன சய்வதென்று தெரியாமல் விழித்தனர்.

மாலையில் பள்ளி முடிந்ததும் ரேவதி  வீட்டிற்கு வந்து கொண்டிருந்தாள். அப்போது மழை பெய்ய ஆரம்பித்தது. உடனே அருகில் இருந்த ஒரு குடிசை ஓரத்தில் ஒதுங்கி நின்றாள். அப்பொழுது அந்த வீட்டிற்குள் இருந்து வந்த சத்தத்தைக் கேட்டுத் திரும்பிப் பார்த்தாள்.

“அப்பா உங்க கால் ரொம்ப அடிப்பட்டிருக்கு. இருந்தும் ஏன் லீவு எடுக்காம வேலைக்குப் போறீங்க?” என்றாள்.

“நீதான், எல்லாரும் டூர் போறாங்க... என்னை அனுப்ப மாட்டீங்களான்னு கேட்ட இல்ல. நான் லீவு போடமா வேலைக்குப் போனாத்தான் உனக்கு டூர் போக பணம் தர முடியும்.’ என்றார்.

“இல்லேப்பா நான் டூர் போகலை. அடுத்தவாட்டி போய்க்கிறேன். நீங்க உங்க காலைப் பார்த்துக்கோங்கப்பா” என்றாள் அந்த வீட்டுச் சிறுமி.

“இல்லைங்க, நீங்க ரெஸ்ட் எடுங்க, அவள் டூர் போகட்டும். பண்ணைக்காரர் தோடத்திலே வேளைக்கு ஆள் கூப்பிட்டிருக்காங்க. நான் ஒருவாரம் வேலைக்குப்போறேன். கிடைக்கிற பணத்துல அவளுக்கு டூர் போகவும், உங்க காலுக்கு வைத்தியம் பார்க்கவும் சிரியாக இருக்கும்” என்றாள் அந்த சிறுமியின் அம்மா.

இதை பார்த்துக் கொண்டிருந்த ரேவதி ஆச்சிரியப்பட்டாள். ‘ஒரு சிறுமி தன் அப்பாவின் கஷ்டத்தைப் புரிந்து கொண்டு விட்டுக் கொடுக்கிறாள். ஒரு அம்மா, தன் குழந்தைக்காகவும், கணவருக்காகவும் வேலைக்குப் போகிறேன் என்கிறார். ஒருவருக்கொருவர் விட்டுக் கொடுப்பதால் அவர்கள் குடிசையில் வாழ்ந்தாலும் சந்தோஷமாக வாழ்கிறார்கள். இனி நாமும் அம்மா, அப்பாவுக்கு தொந்தரவு கொடுக்கக்கூடாது’ என்று எண்ணினாள்.

ரேவதி வீட்டிற்குச் சென்றதும் அவளது பெற்றோர் என்ன சொல்லப்போகிறாளோ என்று தயங்கிக் கொண்டிருந்தனர். “ரேவதி...” என்று அவர்கள் வாயெடுக்க, “அப்பா கைக்கடிகாரம் இப்போ இல்லைன்னா அடுத்த பொறந்த நாளைக்கு வாங்கிக்கலாம்” என்று கூறியவளைப் பார்த்து வியப்படைந்தனர் அவளது பெற்றோர்.

தனது பிடிவாத குணத்தை அழித்த மகிழ்ச்சியோடு பிறந்த நாளைக் கொண்டாடினாள் ரேவதி.

#tamilmoralstories #tamilstories #MoralStories Bedtime Stories for Kids

#tamilmoralstories #tamilstories #MoralStories Bedtime Stories for Kids l நாளைய உணவு

ELEPHANT AND FRIENDS

One day an elephant wandered into a forest in search of friends.

He saw a monkey on a tree. "Will you be my friend?" asked the elephant.

Replied the monkey, "You are too big. You can not swing from trees like me."

Next, the elephant met a rabbit.

He asked him to be his friends.

But the rabbit said, "You are too big to play in my burrow!"

 Then the elephant met a frog. "Will you be my friend? He asked.

"How can I?" asked the frog.
"You are too big to leap about like me."

The elephant was upset. He met a fox next.
"Will you be my friend?" he asked the fox.

The fox said, "Sorry, sir, you are  too big."

The next day, the elephant saw all the animals in the forest running for their lives.

The elephant asked them what the matter was.

The bear replied, "There is a tiger in the forest. He's trying to gobble us all up!"

The animals all ran away to hide.

The elephant wondered what he could do to solve everyone in the forest.

Meanwhile, the tiger kept eating up whoever he could find.

The elephant walked up to the tiger and said, "Please, Mr. Tiger, do not eat up these poor animals."

"Mind your own business!"
growled the tiger.

The elephant has a not choice but to give the tiger a hefty kick. The frightened tiger ran for his life.

The elephant ambled back into the forest to announce the good news to everyone.

All the animals thanked the elephant.

They said, "You are just the right size to be our friend."

A FRIEND IN NEED IS A FRIEND INDEED

A FRIEND IN NEED IS A FRIEND INDEED

Once upon a time there lived a lion in a forest. One Day after a heavy meal. It was sleeping under a tree. 

After a while, there came a mouse and it started to play on the lion. 

Suddenly the lion got up with anger and looked for those who disturbed its nice sleep. 

Then it saw a small mouse standing trembling with fear. 

The lion jumped on it and started to kill it. 

The mouse requested the lion to forgive it. 

The lion felt pity and left it. 

The mouse ran away.

On another day, the lion was caught in a net by a hunter. 

The mouse came there and cut the net. 

Thus it escaped. 

Thereafter the mouse and the lion became friends. 

They lived happily in the forest afterwards.

Baby Camel and Mother

Baby Camel and Mother

A mother and a baby camel were lying around, and suddenly the baby camel asked, "Mother, may I ask you some questions?" 

Mother said, "Sure! Why son, is there something bothering you? Baby said, “Why do camels have lumps?" Mother said "Well son, we are desert animals, we need the humps to store water and we are known to survive without water". 

Baby said, "Okay, then why our legs long are and our feet rounded?" 

Mother said, “Son, obviously they are meant for walking in the desert. 

You know with these legs I can move around the desert better than anyone does!" Baby said, “Okay, then why our eyelashes long are?  Sometimes it bothers my sight". Mother with pride said, "My son, those long thick eyelashes are your protective cover. They help to protective cover. They help to protect your eyes from the desert sand and wind”.

Baby after thinking said, “I see. So the hump is to store water when we are in the desert, the legs are for walking through the desert and these eye lashes protect my eyes from the desert then what in god’s name are we doing here in the Zoo!?”

Moral : Skills, knowledge, abilities and experiences are only useful if you are at the right place.

Aladdin And the Magic Lamp

Aladdin And the Magic Lamp

Long time ago in China, there lived a poor boy, whose name was Aladdin. Aladdin lived with his mother. 

One day a rich and distinguished looking man came to their house and said to Aladdin's mother, "I am a merchant from Arabia and want your son to come with me. I will reward him handsomely."

Aladdin's mother instantly agreed. Little did she know that the man pretending to be a rich merchant was in reality a magician.

Next day, Aladdin having packed his belongings left with the "merchant". After many hours of traveling the "merchant" stopped. Aladdin too stopped, surprised that they should stop in such a desolate spot.

He looked around' there was nothing in sight for miles.

The "merchant" pulled out some colored powder from his pocket and threw in the ground. 

The next instant the whole place was filled with smoke. As the smoke cleared, Aladdin saw a huge opening in the ground; it was a cave. 

The "merchant" turned to Aladdin and said, " I want you to go inside this cave; there will be more gold than you have ever seen; take as much as you want. You will also see an old lamp; please bring that back to me. Here, take this ring; it will help you." 

Aladdin was very suspicious but he decided to do as was told.

He lowered himself into the cave, thinking all the while that it would be difficult to climb out without help. 

Aladdin entered the cave and just like the merchant had said saw gold, jewelry, diamonds and other valuables. 

He filled his pockets. When this was done, he looked for the lamp; it was lying in the corner, full of dust and dirty. 

He picked it up and ran to the cave's opening and shouted to the merchant. "I have your lamp. Can you please pull me out?" "Give me the lamp," said the merchant. Aladdin was not sure that he would be pulled out if he gave back the lamp; so he said, "First, please pull me out."

Aladdin and the Genie 

This angered the merchant. With a loud cry, he pulled out the same colorful powder and threw out it on the cave opening, sealing it with a huge boulder. Aladdin was depressed. 

He thought, "That was no rich merchant; he was surely a magician. I wonder why this lamp was so important to him." As he was thinking he rubbed the lamp. All of sudden a strange mist filled the room and from the mist emerged a stranger looking man. 

He said, "My master, I am the genie of the lamp, you have rescued me; what would your wish be?" Aladdin was scared but he said in quivering voice, "Ta.. Take me back home."

And the next moment Aladdin was home hugging his mother. 

He told her of the magician and the lamp. Aladdin again summoned the genie. This time when the genie appeared he was not scared. 

He said, "Genie, I want a place, not an old hut." 

Again to Aladdin and his mother's amazement in front of them was a magnificent palace. 

Time passed. Aladdin married the Sultan's daughter and was very happy. It so happened that the evil magician got to know of Aladdin's good fortune. He came by Aladdin's palace pretending to exchange old lamps for new. The princes, Aladdin's wife, not knowing the value of the lamp to Aladdin called out to the magician to wait.

As soon as the magician saw the lamp he grabbed it from the princess' hand and rubbed it. The genie appeared, " you are my master and your wish is my command," he said to the magician. "Take Aladdin's palace to the great desert faraway from here, " ordered the magician.

When Aladdin came home, there was no palace and no princess. He guessed it must be the evil magician who had come to take revenge on him. All was not lost, Aladdin had a ring that the magician had given to him. Aladdin pulled out that ring, rubbed it. Another genie appeared. Aladdin  said, "Take me to my princess."

Soon, Aladdin was in Arabia with his princess. He found his lamp lying on the table next to the magician. Before the magician could react, Aladdin jumped for lamp and got hold of it.As soon as he had the lamp, Aladdin rubbed it. 

The genie appeared again nd said, " My master, Aladdin, it is indeed good to serve you again. What is it that you wish?" " I want you to send this magician to another world so that he never harms anybody, " said Aladdin. Aladdin's wish was carried out; the evil magician disappeared forever.

The genie carried Aladdin, the princes and the palace back to his place. He stayed with Aladdin for the rest of his life.

SWANKY AND HIS TALL TALES / BEDTIME STORIES / SHORT STORIES

SWANKY AND HIS TALL TALES , Bedtime tales, Bed Time Stories.

Swanky is a boastful donkey. After running off from a village, and setting in the forest, he used to tell tall tales about his past. Everyday, he would find someone to listen to him.

On this particular day, Swanky met Moku monkey.

"Hey Moku, do you know how I helped tigers to escape from a bad Zoo?"

"How did that happen?" asked Moku. "Well, I'll tell you," said Swanky.

"I visited a zoo one holiday. As I walked around, I heard a feeble roar from a cage. "Who could that be?" I wondered. I walked towards the cage.

When I reached the cage, I was stunned to see a very thin tiger in it. I felt so sad for him. He was so week."

Swnaky's tone was angry when he said this. "I understood that the zoo authorities were not feeding the animals well. So, I decided to save them, and help them to return to the forest. This was quite an easy task for me. I went straight up to the tiger's cage. The tiger was locked up behind a thick iron gate. I tore the gate off from the concrete wall, and threw it away. The tiger came out. Then, I opened the doors for all the captive animals. I led them to the forest, right through the city." Swanky stopped.

Moku was looking at him open-mouthed. "How can a donkey do all this?" he thought. "He must be boasting."

"Hey Swanky, don't try to fool me! I know you are lying," said Moku, as he ran away.

"Hey! I really wanted to help the animals! If you didn't like my story, I will tell you another one," Swanky stuttered. But Moku had already vanished!!!

Mr. Green / Let's make this world a better green place / Bedtime stories / short stories

Mr. Green / Let's make this world a better green place / Bedtime stories / short stories


One day, when Ashwin was reading, he was struck by a thought.



"How many tigers would there be on Earth?"

He wanted an answer. So, he rubbed his magical ring to call Mr.Green.

About 100 years ago, there were around one lakh tigers in the world. 

Scientists say that now there are only around 3000 tigers left in the world.

"But why are tigers dying out?"  Ashwin asked.

One reason is because people hunted them for fun.

When we destroy forests, tigers do not have a place to live. They will die, or get killed, it is a sad story.

We should protect tigers. We must stop cutting forest, and instead, preserve them along with the animals that live in them.


Then, Ashwin changed his favorite Slogan:

A HAPPY WORLD IS CLEAN AND GREEN!

Leon, The Brave / Bedtime Stories / Short Stories

Leon, The Brave / Bedtime Stories / Short Stories


Harley and Hormis became thick friends at once.

"Come on, Harley. I'm hungry. Do you have something to eat?" asked Hormis.

"No, Sorry. I just finished my last nut," Harley replied. "But leon will surely have something".

"Who's that? Hormis asked, making the stick in his hand vanish! Harley looked at him with his mouth wide open.

"Close your mouth Harley! IT's just magic," Hormis said.

"Oh, magic means making things disappear? Is that it?" asked a confused Harley. Hormis smiled and said,"Yes, that too is magic."

They walked through the long grass. Harley looked carefully to see if there was anything dangerous around.
"You are too slow. The squirrels, I know re really fast," Hormis teased Harley.

You don't know about this forest. It's very dangerous. Especially for small animals like us," said Harley.

They reached a clearing. And on the far side, there was a huge tree.

"We have to reach that tree." Harley said, looking up into the sky.

"Look, eagles!" Harley pointed to the sky.

"Don't worry Harley. Just close your eyes," said Hormis, as he waved his hand. Lo! They reached under the huge tree!

"Now what? Hormis asked a stunned Harley. "Leon! It's me Harley," Harley yelled out. Someone came out fro the big hollow in the tree.

Hi Leon, this is Hormis. Hormis, this is Leon - Leon the brave!" Hormis looked at Leon. Leon was a very funny looking mongoose.

"Why is Harley calling him brave?" Hormis wondered.

Bed Time Stories, The Right Choice, Short Stories,

The Right Choice /  Short Stories /  Bed Time Stories

"Kiran, are you ready?" called Kiran's mother. It's time to leave."

On any other day, Kiran would have taken it easy, but today was not any other day! The events of this day could influence his future and that of his mother and sister.

Eleven years ago, when Kiran was just five, his father had died in an accident. Since then, his mother had been struggling to keep Kiran and his sister at an excellent school. She had been about to admit them elsewhere because she could not afford the fees, when Kiran's sports teacher noticed the boy's extraordinary skill with the ball. He persuaded 

Fairness Over Friendship, Short Stories, Short tales, Bed Time Stories,

Fairness Over Friendship, Short Stories, Short tales, Bed Time Stories, 

No two friends could have been more different from each other than Kabir and Ali, Kabir was an outgoing flamboyant businessman. His flourishing business had turned him into the town's richest man. Ali, on the other hand, was a quiet man. He was also poor, and his small tract of land barely helped him feed his family.

However, the friendship between the two men was as strong as the differences were many. There was rarely a day when the two didn't meet. Every time they had something  to share, good or bad they always turned to each other.

Kabir had an uncle. Extremely frail, the elderly man could no longer look after himself. Kabir offered to look after his uncle if the latter willed all his wealth to him. The old man gave away his money and his house to Kabir, and began to live with him.

Soon Kabir and his wife began to ill-treat the old man. They mocked him, barely gave him enough to eat and were very unkind to him. Unable to bear the suffering, the old man said, "I think all of us will be happier if we stay apart. Please return the money I gave you, and I shall find myself a new home."

"What money?" Kabir retorted. "All the money you gave us has already been spent on your medicines, clothes and food. There is nothing left to give you."
The old man knew that Kabir was lying. He cried out in anger, "Kabir, if you do not return my money, I will have to complain to the town council."

Kabir did not fear the council. There was not a single man for whom he had not done a favor, and the townspeople turned to him when they were in need of money. Kabir was sure that the town council would favor him, not his uncle. 

The old uncle approached the council members to plead his case. "The rules of the town council demand that you choose the judge," they told him. You must decide who will preside over your case.

The old man went round the town looking for a man who would be fair and just while presiding over his case. He finally reached Ali's cottage. "Will you please sit as the town council judge when I present my case?" asked the old man.

"I respect your wishes, Sir," said Ali, but Kabir is my dearest friend."
"Is your friendship greater than justice and fairness?" demanded the old man.

On the day set for the hearing, the council members and all the towns people assembled. "Whom have you decided to appoint as the judge?" the members asked the old man.

"I know there are many council members who dislike my nephew," said the old man. "Naturally, Kabir doesn't trust them. I know, however, that he trusts his best friend. I would like to ask Ali to be the judge in this case."

Kabir couldn't believe his luck. He could hardly keep from smiling.

Ali, who still hoped to be able to get out of his awkward position, said earnestly, "Uncle, you know that Kabir and I are good friends..."

"I respect your friendship," interrupted Kabir's uncle, "but a judge is above friendship and family ties. That is why the Lady of Justice is blindfolded. I have full faith in you, and trust that you too will close your eyes to all else but justice and fairness when you pronounce your judgement."

Ali agreed and seated himself on the judge's chair. "Kabir, you have been my friend for as long as I can remember," he said, "but in the eyes of the law, you and your uncle are in the same position. Both of you will get an opportunity to defend yourselves. Your uncle has made his complaint before the judge and the council. You may now defend yourself."

Kabir chuckled secretly and told the council his side of the story.

Ali then began questioning Kabir. To Kabir's surprise, the questions were well thought out and each one, bit by bit, unveiled the truth.

Kabir couldn't believe what was happening. What had happened to Ali? Had he forgotten that they were friend?

As Kabir began to feel more confused with each passing second, Ali closed his eyes. He could hear the eager whispers among the crowd. Everyone was waiting with bated breath to hear his decision.

Taking a deep breath, Ali spoke, "I have heard both sides of the case.The money that Kabir's uncle willed to him is far more than Kabir could possibly have spent on his food and medicines. The council also believes that Kabir promised to care for his uncle in return for receiving his wealth. Kabir has not kept his word. This council orders Kabir to return the money due to his uncle and help him find a new home."

FABY Learns A lesson - Short Stories Kids Stories Grandma Stories Bedtime Stories Elephant Stories Tales Crazy stories

Long ago, there lived a monkey named Faby and a bear cub named Boby. They were close friends, and usually played under a mango tree.

One day, Faby said to Boby, "Pal, shall we make a swing and play on it?"

"Yay! That's a nice idea." replied Boby happily.

Faby brought two long creepers, and tied them firmly on a strong branch. In the meantime, Boby came along with a log, and tied the ends of the creepers to it.

Wow! Their swing was ready. They sat on it, and started moving back and forth.

Just then, a naughty elephant called Elby came along. He saw Faby and Boby playing on the swing and thought, "Hmm, I should drive them away, and play on the swing.

He ran to Faby and Boby and trumpeted, "Go away! I want to play on this swing."

"Friend, you're much too big to play on this swing," Boby said to Elby. But, Elby trumpeted rudely, "Who are you to advise me? Go away!" Then he sat on the swing.

Alas! The creeper broke at once, and Elby fell to the ground with a thud. "Ooow! That hurts," he shouted loudly. 

Faby and Boby couldn't help laughing at this, and they asked, "Friend, didn't I tell you that you cannot play on this swing?".
Elby was ashamed to hear this, and ran back home.

And what did Faby and Boby do? They made a new swing, and played on it happily.....

THE STORY OF HANUMAN'S STRENGTH

THE STORY OF HANUMAN'S STRENGTH

A fierce battle started between Rama and Ravana. Rama was supported by his brother, and the whole monkey force. One day, Indrajith sent an arrow which hit Lakshmana, and he fell unconscious. Rama ran to his side. He was heart broken to see Lakshmana lying still, covered in blood, "My poor brother Lakshmana! What has happened to you? Please open your eyes! I cannot lose you!" Rama cried frantically.

Vibishana saw this, and being such a good man, brought their physician Sushena during the night to examine Lakshmana. After examining Lakshmana Sushena said, "My Lord, I can bring him back to life with the help of the herb Sanjeevani! But the herb can be found only in a faraway mountain!"


Now again the question was - who could bring the herb in time to heal Lakshmana's wounds? 

Again Jambavanta the wise bear reminded, "Hanuman, only you have the power to bring the Sanjeevani herb here in time!"

Hanuman wasted no time! He leapt towards the mountain. After flying for some time, he reached the mountain. The mountain was completely covered with plants of all sizes and shapes. "Oh! What does the Sanjeevani herb look like?" Hanuman was puzzled. 

He knew that he couldn't waste any more time. He was so immensely strong and powerful that he lifted and held the whole mountain aloft. Then, he started flying back to Lanka!.

Sushena, the physician found the herb easily, and as soon as he dropped the juice of the plant on Lakshmana's lips, he woke up, as if from a deep sleep. Everyone, was overjoyed! Rama hugged Hanuman, and thanked him! But Hanuman merely said, "I shall do anything for you, My Lord!".

FANNY AND THE DRAGON

FANNY AND THE DRAGON

Little Fanny lived in a village with her father and mother. One day, Fanny was playing near a forest close by. She suddenly heard a sound coming from within the forest.

Somebody is hiding in the bush. To see him, color the parts of the picture marked with dots.

Fanny decided to take a look and see what was happening. She moved towards the sound. Soon, she saw a huge dragon. He was crying with pain. The dragon hasn't got any colors on his body. Can you color him?

"What happened? Why are you crying?" Fanny asked the dragon. The dragon raised his hind leg. There was a thorn stuck in his foot. 

"Don't worry. I will help you," Fanny said. She pulled out the thorn from the dragon's foot.

Some birds are sitting on the tree  nearby. Can you find out the largest among them? Now find the smallest one too.

The dragon was relieved. He thanked Fanny for helping him.

"Do you want a ride?" The dragon asked. Fanny was afraid at first. But after sometime, she agreed. So, she got on to the dragon's back, and off he went.

Fanny is saying something. To find out what she is saying, hold the page in front of a mirror.

Fanny loved the flight over the forest and the mountain. After sometime, the dragon returned her to her village. She thanked him for the ride.

How Do Bats Use Sonar?

How Do Bats Use Sonar?

• Bats also use sonar waves to navigate. 
• Bats are nocturnal, which means they are active at night and sleep during the day. 
• Since bats have to hunt for their food at night, you would imagine that they need exceptionally good eyesight. 
• But this is not the case, as bats do not depend on their eyes for getting about. 
• When bats fly, they utter a series of very high pitched sounds which are too high to be heard by the human ear.
• The echoes from these sounds are thrown back to the bat when it is in flight, and it can tell whether the echo came from an obstacle nearby or far away. 
• The bat can then change it course in flight to avoid hitting the obstacle!

Thank you. Please Follow our Blog for more Question and Answers like this!!!!!

THE BELL DEMON AND THE OLD WOMAN

TIPU UND DIE ZEIT - MASCHINE

TIPU UND DIE ZEIT - MASCHINE


Tipu lebte in einer großen gemeinsamen Familie. Das älteste Mitglied war sein Förderonkel Dada


Dada war sehr alt. Tipu mochte das Geräusch von Dadas Spazierstock nicht, wenn er ging, 'Tuk Tuk'. Er mochte das Durcheinander nicht, das Dada machte, während er mit seinen zitternden Händen aß.

Eines Tages erzählte Tipu dies seiner Mutter. Sie antwortete: "Heute siehst du Dada alt, schwach und gebeugt. Vor nicht langer Zeit war er jung, gut gebaut und sehr intelligent. Weißt du - Dada war ein großer Wissenschaftler? Er hat sogar eine Zeitmaschine gebaut! Es ist immer noch irgendwo auf dem Dachboden. Frag ihn danach. "

Tipu konnte nicht glauben, was er gehört hatte. Normalerweise hat er nie mit Dada gesprochen, aber an diesem Tag fragte er ihn: "Hast du eine Zeitmaschine gebaut? Kann ich es sehen?"

Dada war überrascht, dass Tipu mit ihm sprach. Er lächelte und sagte: "Ja, ich kann es dir zeigen. Aber ich weiß nicht, ob es nach all den Jahren noch funktionieren wird. "

Dada zeigte Tipu, wie man es benutzt. Dann sagte er: "Schau, ob es funktioniert. Sie können in Ihre Vergangenheit und Zukunft gehen. Geh und probier es! "

Tipu tat, wie ihm gesagt wurde. Rauschen! Er fuhr in die Vergangenheit. Da war Dada, groß, stark, jung und berühmt, umgeben von Bewunderern. Tipu drückte einen anderen Knopf. Rauschen! Jetzt schoss er im Rollstuhl, mit weißen Haaren und ohne Zähne. Wer könnte das sein? Tipu sah genauer hin. Was für ein Schock er bekam! Er war es, Tipu, als alter Mann! Neben ihm war sein Enkel, er sah weg und sprach kein Wort mit ihm.

Tipu konnte es nicht ertragen, das zu sehen. Er drückte schnell wieder den Zeitmaschinentaster und kehrte in die Gegenwart zurück.

Von diesem Tag an war Tipu besonders freundlich zu seinen Eltern, Großeltern, Dada und all den anderen Ältesten. Er wusste, dass er eines Tages auch alt und müde sein würde. Zu dieser Zeit wünscht er sich nur ein wenig Liebe und Freundlichkeit von seinen Kindern und Enkelkindern.




Danke, dass Sie meinen Blog besucht haben, abonnieren Sie und folgen Sie Ihren Lieblingsgeschichten.

DIE GLOCKE - DEMON UND DIE ALTE FRAU l German Moral Stories | Bedtime Stories | English Fairy Tales

DIE GLOCKE - DEMON UND DIE ALTE FRAU

Es war einmal ein junger Mann. Er war ein Feigling.

Eines Nachts musste er plötzlich auf Reisen gehen. Es war weit nach Mitternacht und er musste einen Wald überqueren. Der Weg war mit dornigen Büschen und Dickicht gesäumt. Es gab einen kleinen See am Rande des Dorfes. "Was, wenn ein wildes Tier zum See kommt, um nachts Wasser zu trinken?" dachte der junge Mann. Er hatte große Angst, aber er hatte keine Wahl. Er musste auf seine Reise gehen.

Plötzlich hatte der junge Mann eine Idee. "Lass mich eine Glocke mitnehmen", dachte er. "Wann immer ich Angst habe, werde ich klingeln. Es wird mir helfen, meine Angst loszuwerden und auch alle wilden Tiere von mir fern zu halten."


Gerade als er den See erreichte, sah er einen Tiger. Der Tiger war zum See gekommen, um Wasser zu trinken. Der junge Mann war so verängstigt, dass er wie eine Statue dort stand. Er vergaß zu klingeln! Er konnte nicht einmal daran denken davonzulaufen. Der Tiger kam dem Mann nahe, sprang hoch und stürzte sich auf ihn. Der junge Mann wurde getötet. Die Glocke fiel neben dem, wo er tot lag.



Nach einiger Zeit kam ein Affe und setzte sich auf einen Ast eines Baumes. es war eine Vollmondnacht und die Messingglocke schien hell im Mondlicht. "Ich kann etwas sehen, das unten scheint," sagte der Affe zu sich. Also sprang er herunter und nahm die Glocke in die Hände. Ding .. Dong .. Ding ... Dong ... ging die Glocke. Der Affe war aufgeregt. Er sprang wieder auf einen Ast und fing an zu läuten. Ding ... Dong ... Ding ... Dong ...


Die Leute im Dorf hörten die Glocke während der Nacht. Der Klang schien aus dem Wald zu kommen. Am nächsten Morgen erfuhren sie von dem Tod des jungen Mannes. "Er liegt tot in der Nähe des Sees", sagte der Mann, der die Nachricht brachte.

Jemand bemerkte: "Ich bin mir sicher, dass ein Glockendämon im Wald lebt. Er tötet Männer, trinkt sein Blut und läutet dann eine Glocke."

Bald verbreitete sich die Nachricht vom Glockendämon wie wildes Feuer. Die Außenbezirke des Dorfes wurden verlassen. Niemand wagte es, das Dorf zu verlassen. Jeder hatte Angst vor dem Glockendämon. "Der Glockendämon könnte sogar am Rande unseres Dorfes leben." Sie dachten.

Unterdessen hörte man weiterhin den Glockenschlag aus dem Wald. Ding..dong ... ding ... dong ...

Die Leute des Dorfes suchten die Hilfe ihres Königs. Der König befahl seinem Kommandanten: "Geh in den Wald und töte den Glockendämon."

Der ebenso verängstigte Kommandant marschierte mit seiner Armee in den Wald. Nach langer Wanderung kehrte er mit leeren Händen zurück. Er sagte zum König. "Ich denke, der Glockendämon besitzt illusionäre Kräfte. Wann immer wir versuchten, ihn zu töten, verschwand er! Wie kann man jemanden töten, den man nicht einmal sehen kann?"

Die Informationen des Kommandanten über den Glockendämon verbreiteten sich im ganzen Dorf. Endlich gab der König eine Proklamation heraus: Wer den Glockendämon tötet, wird mit tausend Goldmünzen belohnt.

Jetzt lebte eine alte Frau in einem kleinen Häuschen am Rande des Dorfes. Sie dachte: "Ich lebe jetzt schon lange hier. Aber ich habe noch nie einen Dämon gesehen. Woher kommt dieser Glockendämon? Lass mich herausfinden, was los ist. Ich habe nicht viele Jahre Zeit." Wenn der Dämon mich tötet, bin ich am wenigsten besorgt. "

Die alte Frau wanderte hierhin und dorthin. Sie schaute sich vorsichtig um, aber der Glockendämon war nicht zu sehen. Sie konnte nicht einmal ein leises Klingeln hören. Müde und enttäuscht beschloss die alte Frau, in ihr Cottage zurückzukehren.



Plötzlich hörte sie das Glockenspiel. Ding .. dong ... ding ... dong .. Das Geräusch kam von einem Baum.



Die alte Frau blickte in den Baum. Und was hat sie gesehen? Ein Affe saß auf dem Baum! Er hatte eine Messingglocke in der Hand!


Die alte Frau ging zum König und sagte: "Ich werde den Glockendämon töten.

"Dann wirst du zehntausend Goldmünzen bekommen", versicherte der König und fügte dann hinzu. "Selbst mein Kommandant und seine tapferen Soldaten konnten den Glockendämon nicht töten. Wie wird eine alte Frau wie du ihn töten?"

Die alte Frau lächelte und sagte: "Ich kenne Magie. Ich kann jeden Dämon mit der Kraft meiner Magie töten."

Sie ging dann auf den Markt und kaufte einige Früchte. "Affen mögen Gramm", dachte sie. Und so hat sie auch ein paar Gramm gekauft. Die alte Frau trug den Korb mit Früchten und Gramm auf dem Kopf und ging zu dem Baum, in dem der Affe mit der Glocke saß. Sie verstreute schnell die Gramm auf dem Boden. Bald versammelten sich viele Affen, um die Gramm zu essen. Einer von ihnen hatte die Messingglocke in seinen Händen!

Die alte Frau ging zu diesem Affen und legte alle Früchte vor ihn hin. Der Affe legte die Glocke beiseite und begann sich an den Früchten zu ergötzen. Die alte Frau legte schnell die Glocke in ihren Korb und kehrte nach Hause zurück.


Sie ging dann zum König und sagte stolz: "Mit der Kraft meiner Magie habe ich den Glockendämon getötet. Und das ist die Glocke, die ihm gehörte."
Die alte Frau nahm die Messingglocke aus ihrem Korb und gab sie dem König. "Jetzt höre nie den Glockenschlag", sagte sie.
Von diesem Tag an hörte der Glockenschlag auf, aus dem Wald zu kommen. Als einige Tage auf diese Weise ruhig verstrichen waren, waren sich der König und das Volk des Dorfes sicher, dass der Glockendämon wirklich getötet worden war.
Eines Tages sandte der König nach der alten Frau und betete sie hoch. Wie versprochen, befahl er seinem Minister: "Gib dieser tapferen alten Frau den Lohn von zehntausend Goldmünzen."

Die alte Frau sagte: "Was soll ich mit zehntausend Goldmünzen machen? Ich bitte Sie, den Betrag zu verwenden, um Kinder zu erziehen und den Armen und Bedürftigen zu dienen."

Jeder lobte die alte Frau für ihre Großzügigkeit und Tapferkeit.


Danke, dass Sie meinen Blog besucht haben, abonnieren Sie und folgen Sie Ihren Lieblingsgeschichten.

SEIEN SIE EHRLICH - STEHEN SIE AUF IHRER EIGENEN FÜSSE

SEIEN SIE EHRLICH - STEHEN SIE AUF IHRER EIGENEN FÜSSE


Eines Tages sollten die Kinder von Standard Four einen Test in Englisch haben. Der Lehrer bat die Kinder, ein paar Zeilen über ihr Schulpicknick zu schreiben. Sie sagte den Studenten, dass sie den besten Aufsatz an der Tafel aufstellen würde. Sie ging dann aus der Klasse.



Einige der Kinder liefen zu Sugi, der Studentin, die immer zuerst auf Englisch stand und schnell ihren Aufsatz kopierte. Die anderen Kinder sahen das genauso. Ein kleiner Junge, Satya, entschied, dass er nicht von Sugi kopieren würde. Satyas Englisch war nicht sehr gut, aber er schrieb ein paar einfache Sätze über das Schulpicknick. Es gab viele Fehler in seinem Aufsatz, aber er hatte sein Bestes gegeben.

Als der Lehrer zurückkam, gaben die Kinder ihr Bücher zur Korrektur. Satya erzählte dem Lehrer nicht, was die anderen Kinder getan hatten, weil er nicht wollte, dass seine Freunde in Schwierigkeiten gerieten. Als die Lehrerin an diesem Abend die Bücher korrigierte, bemerkte sie jedoch, dass fast alle Aufsätze gleich waren. Sie schätzte, was passiert war, und ging vorsichtig durch alle Bücher.

Am nächsten Tag kam sie zum Unterricht und gab die Bücher an die Kinder aus. Sie schauten eifrig in ihre Bücher, um zu sehen, welche Noten sie bekommen hatten. Zu ihrer Überraschung stellten sie fest, dass der Lehrer ihnen keine Spuren gegeben hatte! Die Lehrerin informierte die Klasse ruhig darüber, dass sie Satyas Aufsatz als den besten ausgewählt hatte. Es würde an die Tafel gehängt werden.

Sugi und die anderen Kinder waren überrascht. Satya war ebenso überrascht, weil er schwach in Englisch war und die ganze Klasse wusste es. Als sie den Lehrer fragte, warum sie Satyas Aufsatz als den besten ausgewählt hatte, erzählte sie ihnen streng, dass sie wusste, dass sie alle von Sugi kopiert hatten.

Sugi hatte den Aufsatz selbst geschrieben, aber er hatte die anderen Kinder von ihr kopieren lassen. Das war so schlimm wie das Kopieren. Obwohl Satyas Essay Fehler hatte, war es seine eigene unabhängige Arbeit. Also würde sein Essay an der Tafel stehen, während die anderen den Aufsatz noch einmal schreiben müssten. Die Kinder lernten an diesem Tag eine wichtige Lektion - dass die eigenen ehrlichen Bemühungen viel mehr wert sind als kopierte Arbeiten, wie gut sie auch sein mögen.

DIE SCHAFE IN DER KLEIDUNG EINES LÖWEN

DIE SCHAFE IN DER KLEIDUNG EINES LÖWEN

Vor vielen Jahren erlebte die Region Kachchha eine schwere Dürre. Es gab Wasserknappheit und es gab kein Viehfutter für Rinder. Die Flüsse und die Kanäle waren trocken. Es gab keine Anzeichen von Regen. Sicher war Varun, der Regengott, böse auf die Menschen.

Ein Hirte von Kachchha entschied sich daher zu migrieren. Er sammelte alle seine Schafe und ging auf der Suche nach Wasser und Futter zu einem anderen Ort. Er musste durch einen Dschungel gehen. Der Hirte verlor im dichten Wald ein Schaf. Jetzt hatten die Tiere im Dschungel noch nie ein Schaf gesehen. Sie hatten also Angst vor diesem seltsamen Tier. Das Schaf verlor sich im Dschungel und bewegte sich hin und wieder, als er auf die Haut eines Löwen stieß.

Das Schaf legte sich auf die Haut des Löwen. Jetzt sah er schrecklich aus. Als die Tiere ihn sahen, erschauderten sie vor Angst und rannten in Schutzräume. Selbst die Löwen im Dschungel hatten Angst, als sie die Schafe in einer Löwenhaut sahen. Alle Tiere beobachteten heimlich die Bewegungen der Schafe in der Haut des Löwen.

Eines Tages wanderte das Schaf am Ufer eines Baches. Die Bank war mit üppigem grünen Gras bedeckt. Dieser Anblick ließ das Maul des Schafes wässern und er begann zu grasen. Ein Löwe sah das Schaf (in der Haut des Löwen) Gras fressen. Der Löwe dachte: "Warum frisst dieser Löwe Gras? Ein Löwe würde lieber verhungern als Gras essen. Das kann kein Löwe sein." So denkend brüllte der Löwe laut. Das Schaf in der Kleidung des Löwen wurde erschreckt und rannte um sein Leben. Die Haut des Löwen rutschte von seinem Körper. Der Löwe erkannte, dass das seltsame Tier kein Löwe war. Er stürzte sich sofort auf ihn und tötete ihn.

Ein Schaf kann nicht zu einem Löwen werden, wenn man die Haut eines Löwen trägt

Der zweifache Diener

Der zweifache Diener

Dort lebte ein Ladenbesitzer namens Kaku in einem kleinen Dorf. Kaku behielt in seinem Geschäft alle wichtigen Dinge, die die Dorfbewohner benötigten.

Kaku hatte einen Diener namens Fakira. Fakira war ein treuer Diener. Aber er war ein Einfaltspinsel. Er hat nur diese Arbeit gemacht, die ihm von Kaku zugewiesen wurde.

Eines Tages musste Kaku für eine Arbeit nach Hause gehen. Er bat Fakira, sich während seiner Abwesenheit um den Laden zu kümmern.

Kaku sagte zu Fakira: "Behalte die Wache an der Tür." Fakira versicherte ihm: "Meister, mach dir keine Sorgen. Es liegt in meiner Verantwortung, die Tür im Auge zu behalten. Bitte nimm dir Zeit, um die Arbeit zu beenden."

Kaku ging nach Hause. Fakira saß an der Tür und bewachte sie.

Unterdessen hörte Fakira Trommelschläge in einiger Entfernung. Kleine Kinder aus dem Dorf eilten zu der Stelle. Bald versammelten sich dort auch viele Dorfbewohner. Die Akrobaten begannen ihre Show.

Fakira hielt die Tür des Ladens. Er beobachtete die Kunststücke der Akrobaten, aber er konnte sie nicht aus der Ferne sehen.

Fakira war begierig darauf, die waghalsigen Kunststücke der Akrobaten aus nächster Nähe zu sehen. Aber wie konnte er die Tür unbeaufsichtigt lassen? Wie konnte er dem Befehl seines Herrn nicht gehorchen? Schließlich dachte er an eine Idee. Er zog die Tür aus, legte sie auf seine Schultern und ging zur Show. Fakira genoss jeden Akt der Show.

In diesem Moment kam Kaku keuchend an und rief nach Fakira. Und was hat er gesehen? Fakira genoss die Show der Akrobaten mit der Tür auf seinen Schultern. Kaku wurde wütend und fragte Fakira: "Habe ich dich nicht gebeten, auf die Tür zu achten?" Fakira antwortete verlegen: "Oh Meister, ich bin dir nicht ungehorsam gewesen. Ich trage die Tür auf meinen Schultern. Schau, wie gut ich es bewache! Glaubst du, irgendjemand wird den Mut haben, es zu berühren, geschweige denn, es wegzunehmen "

Kaku sagte ärgerlich: "Aber was ist mit dem Geschäft, das du unbeaufsichtigt gelassen hast? Aber was ist mit dem Geschäft, das du unbeaufsichtigt gelassen hast? Wie dumm du bist, du dumme Mam!"

Fakira war überrascht. "Was habe ich falsch gemacht?" fragte der stumpfsinnige Diener weiter.

МОЛОДОК І КОШЕЙНІ ГОСТИНИКИ

МОЛОДОК І КОШЕЙНІ ГОСТИНИКИ
Хлопчик дуже любив горіхи кешью. Тому його мати завжди давала їй кілька горіхів. Хлопчик завжди питав її більше горіхів.

Кожного разу, коли мати скаже: "Ні, дорога моя, не так багато за раз. В той час, коли ви з'їдаєте забагато разів, ви почнете боліти у вашому животі". Суворий голос своєї матері змусив хлопчика тихо.

Але він ніколи не відчував, що те, що вона сказала, була правильною.
Одного разу хлопчик був у будинку один. Його мати вийшла на якусь роботу.

Хлопцю вдалося забрати в баночці горіхів кеш'ю. Ніхто не зупинив його їсти того дня. Тому він з'їв стільки кешью, як міг.

Наступного дня хлопчик захворів. Він страждав сильним болем у животі. Йому стало шкода, що не підкоряється своєї матері.

МОРАЛЬ: ВАШ ЕЛІДЕРИ - ТАК, ЩО МИСТЕЦТВО ВЛАСНИТЬСЯ.